LUCES, CÁMARA... ACCIÓN! Cabaret

Hoxe darémonos un paseo pola  cidade de Berlín en 1930. Estamos no lusco e fusco. Rematamos o traballo, xa ceamos  e precisamos un pouco de diversión. Tede en conta que: non hai tele, non hai vídeo, non hai ordenadores,  nin netflix, nin facebook... e nin sequera podemos quedar cos amigos polo whasapp... Que facer? Pois podémonos achegar a un dos moitos CABARETS que hai pola cidade, esas "tabernas" nas que botas uns bailes coa música da orquestina, ou bebes algo mentres atendes (ou non) as actuacións de cantantes, bailarines e bailarinas, cómicos, malabaristas e outros artistas que amosan as súas habilidades e destrezas nun pequeno escenario.

A película que vos presento transcurre nun destes locais e daquela, ten moita música: as personaxes bailan e cantan, e as letras das cancións falan das cousas que lles acontecen ou preocupan. A este tipo de películas chamámoslles un "musical".

John Kander e Fred Ebb son as persoas responsábeis da "partitura" (música) e o "libreto" (letras das cancións). Pero nun musical, outro elemento fundamental é a "coreografía" (os bailes) e por iso encargáronlle esta película a un estupendo bailarín e coreógrafo: Bob Fosse.

Pero música, letra e bailes, precisan de alguén que saiba cantar e bailar con precisión e máis con encanto e isa foi a tarefa que desenvolveu brillantemente Liza Minelli.

Disfrutade do bo facer destes estupendos profesionais 

CABARET
(1972)

1. En que compás que está escrita?    2/4        3/4       4/4

2. Que familias instrumentais identificas?      CORDA   /  VENTO  /   PERCUSIÓN 
    Poderías concretar algún dos instrumentos que sonan?

3. Presta moita atención: a velocidade coa que se interpreta a música chamámoslle TEMPO.  Pensas que esta canción sona cunha velocidade igual dende ó pricipio ata o fin, ou podes distinguir algunha variación no TEMPO? 

Velaí deixovos a traducción da canción:

 

Por que pecharte na habitación?
Ven e decídete 

A vida é un cabaret sen máis

Imos ó cabaret.
Basta de radio basoira e sofá
Dalles un patada 

A vida é un cabaret sen mais

imos ó cabaret.
Bebe Champán goza do Jazz
Dalle ó tambor e con sorpresa
Cada cal terá a súa mesa
Basta de ouvir ó eterno chorón
Que sofre sen ter por que

A vida é un cabaret sen máis

Imos ó cabaret. 

Eu fun amiga de Elsi.
Canda ela compartín un piso en Chelsea.
Non era unha santa.
Alquilaba a súa entreperna e a súa gorxa.
Morreu e a xente falou no seu velorio
Así remata sempre unha boa troula.

Eu vina coma unha emperatriz
Era  a morta máis feliz que eu vira. 

Penso nela así todo o día . 
Lembro cando xiraba e dicíame:
Por que pecharte no cuarto?
Ven pasalo ben.

A vida é un Cabaret sen máis. 
Imos ó Cabaret! 
E en canto a mín 
E en canto a mín 
Decidínno aló en Chelsea
Morrerei feliz coma Elsi.
 O tempo voa entre o berce e a caixa 
Non é unha longa estadía 
A vida é un cabaret sen máis
Só é un cabaret sen máis 
 Eu amo este Cabaret.

Hai moitas películas que contan historias que acontecen nun cabaret: velaquí déixovos dúas delas.

COTTON CLUB

(1984)

CHICAGO

(2002)