O poeta senegalés Léopold Sédar Senghor escribiu este precioso poema lembrando unha dos contos que de neno lle contaron:
Querido irmán branco:
Cando eu nacín, era negro.
Cando medrei, era negro.
Cando me da o sol, son negro.
Cando estou doente, son negro.
Cando morra, serei negro.
Namentras, ti, home branco,
Cando naciches, eras rosado.
Cando medraches, fuches branco.
Cando te da o sol, eres vermello.
Cando sintes frío, eres azul.
Cando sintes medo, eres verde.
Cando estás doente, eres amarelo.
Cando morras, serás gris.
Entón, quen de nós é un home de cor?
Cando eu nacín, era negro.
Cando medrei, era negro.
Cando me da o sol, son negro.
Cando estou doente, son negro.
Cando morra, serei negro.
Namentras, ti, home branco,
Cando naciches, eras rosado.
Cando medraches, fuches branco.
Cando te da o sol, eres vermello.
Cando sintes frío, eres azul.
Cando sintes medo, eres verde.
Cando estás doente, eres amarelo.
Cando morras, serás gris.
Entón, quen de nós é un home de cor?
Jerome Ruillier redactou e debuxou este conto africano que sonorizamos na aula de música.
Se clicas na imaxe poderás ler o libro.
Velaí vos deixo esta versión que prepararou o alumnado dunha escola infantil italiana
Xogar e cantar e algo que facedes todos os nenos e nenas do mundo. A rapazada da tribu Krobo en Ghana, cando queren ir xogar cantan esta preciosa cantiga:
Alguén pregunta:
A Keelie Makolay, mo paco meeno sway
(Makolay, queres vir xogar?)
Alguén responde:
Yeah, yeah, mo paco meeno sway.
(Sí, sí, quero ir xogar.)
Todo o grupo canta, e repite:
Mo paco meeno sway,
Mo paco meeno sway,
Mo paco meeno sway,
O mo paco meeno sway.
Yeah, yeah, mo paco meeno sway.
(Sí, sí, quero ir xogar.)
Todo o grupo canta, e repite:
Mo paco meeno sway,
Mo paco meeno sway,
Mo paco meeno sway,
O mo paco meeno sway.