J.S. BACH "un río de música"

Johann Sebastian Bach (lembra que se pronuncia "BAJ") foi un dos mais grandes músicos de tódolos tempos. Viviu en Alemania hai máis de 300 anos. Velaquí uns datos sobre a súa vida:

 

Durante moitos anos as xentes de Leipzig poideron escoitar os coros de nenos que ensaiaba  e disfrutar na igrexa de San Nicolás as súas composicións como organista.

 Velaquí a Tocata e Fuga en RE menor, tal e como puideron escoitala os seus veciños.

BACH en alemán significa "regato", pero a música de Johann Sebastián é máis que iso... é un océano de sensacións (ou así lle pareceu ó mesmísimo Beethoven). As composicións de Bach engaiolan aos músicos contemporáneos. Escoita atentamente esta versión da Tocata e Fuga en RE menor.

E agora chega o tempo de "alucinar". Propóñovos VER e MIRAR esta peza de Bach. Para saboreala con intensidade é preciso que vos concentredes e sigades minuciosamente o movemento e as cores que se sucederán na pantalla.

Como xa sabedes, a Johann Sebastian gustáballe moitísimo o son dos instrumentos de corda frotada. Escribiu música para violonchelo e agora podes escoitala por un dos mellores violonchelistas: Rostropovich.

 Noutra páxina deste blogue poderás atopar dous vídeos de bailarines interpretando esta obra de J.S. Bach. Poderás disfrutalo se picas AQUÍ

Fixádevos o que fan Sting (guitarrista pop) e Alessandra Ferri con esta peza. A outra proposta é unha divertida e orixinal coreografía de Nacho Duato.


A PATINAXE SOBRE XEO é outro xeito de danza. Velaí queda o traballo dos patinadores J. Torvill e  C. Dean que bailan unha Sarabanda de J.S. Bach interpretada por Yo Yo Ma.

Sabemos que J.S. gostou moito da música vocal. Tivo unha preciosa voz, cantou en coros, ensaiou coros e compuso moita música para ser cantada. É por iso que, estou completamente convencida, disfrutaría moitísimo con esta "versión" que fan THE SWINGLE SINGERS dunha Fuga.

MAGOSTO: como se fai?

MAGOSTO: como se fai?

Estamos no tempo dos MAGOSTOS, unha festa tradicional galega, pero que tamén se celebra en Asturias, en León, en Zamora, en Salamanca, en Cáceres, en moitos lugares de Portugal... alí onde hai castañas a xente xúntase para asalas e comelas.

Susa Herrera unha pedagoga musical e compositora preparou unha cantiga para contar polo miúdo que é e como se fai un MAGOSTO.

Clica na imaxe para escoitar a melodía

 Pero tamén temos outro xeito de cantar-e-contar esta festa.

Velaquí O RAP DO MAGOSTO de Paco Nogueiras.

ESQUELETOS, O EXORCISTA: tocar a frauta no SAMAÍN

ESQUELETOS, O EXORCISTA: tocar a frauta no SAMAÍN

OS ESQUELETOS é unha cantiga infantil que xa coñeces. Noutro curruncho deste blogue podes atopala e cantala en distintos idiomas, se clicas AQUÍ

Velaquí queda a partitura elaborada por Paula Oliva,  para que te animes a tocala coa túa frauta.

E velaí o vídeo que vos axude coa dixitación

Completamos esta escura proposta cunha película para pasar mooooooito medo.

 Moitas persoas gostan do CINE DE TERROR. Nesto do canguelo unha das películas que máis berros sobresaltos ten provocado desde 1973 é  O EXORCISTA.  É o que os cinéfilos chaman "unha película de culto", copiada mil e unha veces. A película débelle unha parte do seu éxito ó tema musical composto polo músico inglés Mike Oldfield.

Neste enlace atoparás o tema musical da película

Aquí tes partitura

E a dixitación para frauta

MANTO DE CINZA PARA UN PAXARO DE PEDRA

MANTO DE CINZA PARA UN PAXARO DE PEDRA

Velaí unha adaptación dun fermoso conto recollido por Pedro Pablo Sacristán na web "Cuentos para dormir". 

Se clicas nas imaxes atoparás os sons que escoitamos na aula.

Hai moito tempo houbo un paxaro de pedra. Forte, fermoso e máxico vivía moi perto dunha espesa fraga que cubría as ladeiras dos montes e arrodeaba un val cuberto de fincas e viñas. O paxaro disfrutaba, abraiado, de tan espléndido lugar. Sentíase feliz. Amoláballe un pouco non poder voar; como era tan pesado as súas ás non podían levantalo e somentes podía camiñar polo chan. Pero soubo disfrutar do que tiña sen máis. Gostaba moito cando recoñecía as distintas follas que caían e se pochaban: esta de bordos lobulados é de carballo, as de bordos coma dentes de serra cairon do castiñeiro, as que teñen picos e pinchan son as do acibro...  . Tamén pasaba tempo mirando como as formigas e as vacalouras percorrían os carreiros entre as raiceiras das carqueixas. Nalgunhas ocasións vía pasar ó xabarín, fozando na terra co seu fuciño na procura dalgún alimento. Outras veces entretíñase coas carreiras do raposo tras das lebres ou coellos.  Pasaba tempo mirando como as outras aves carrexaban pauciños para facer os seus niños entre as uces e xestas... Daquela pasábao ben, ainda que tiña un gran desexo: devecía por voar sobre as arbres para disfrutar de tan magnífico lugar por enriba.

Un día, nun curruncho da fraga escomezaron a medrar unhas vibrantes lapas. Eran poucas no principio, pero rápidamente arrimáronse ás follas secas do chan e medraron formando unha alfombra de lume. De seguido as faiscas enleáronse coas carqueixas, coas uces, coas xestas, cos toxos... mesmo lamberon a cortiza das arbres e abanearon as polas saltando dunha para outra ata arrodear a fraga por completo.

Os animais intentaron fuxir. Algúns conseguíronno. Pero moitos deles non foron quen de atopar a saída daquel inmenso forno. Tiñan que saltar sobre un chan que ardía. O fume era tan denso que non podían ver nada; as cinzas entrábanlles nos ollos e secaban as suas gorxas. Os animais, as arbres, as plantas que aló vivían... todos desapareceron.

Somentes quedou o paxaro de pedra. O lume so conseguiu tinguilo de negra cinza. Cando desapareceu o fume, o paxaro de pedra non podía crer o que vían os seus ollos...  Unha manta de cinzas e carbón cubría as ladeiras dos montes e arrodeaba aquel val cuberto de fincas e viñas. Unha inmensa tristura veu a encher o seu corpiño de pedra, e botouse a chorar.

Chorou, chorou durante horas, días, semanas. Ás bágoas saían dos seus ollos como a auga nace nunha fonte. E tanto chorou que as bágoas comenzaron a desfacer o seu corpo  de pedra. As bágoas disolveron as súas ás, as súas patas, o seu pico, a súa panza... desapareceu o paxariño de pedra e somentes quedou unha poza de auga no chan. 

Pero a calor do sol evaporou aquela pociña de bágoas e converteuna nunha pequena nube que voou por riba das arbres e dos prados. O paxaro de pedra, transformado en nube, por fin puido ollar as arbres desde máis alto. E desde aquela, esa nube viaxa para coñecer tódolas fragas, soutos, bosques, selvas e sabanas da terra, moi atenta para levar a súa choiva aló onde algunha árbore escomeze a arder co lume.

WORLD MUSIC TOUR: CATALUNYA, imos aló

WORLD MUSIC TOUR. CATALUNYA, imos aló.

Seguimos facendo camiño no noso World Music Tour. De tanto como temos sentido falar nos últimos tempos, semella que urxía un achegamento á súa cultura. CATALUNYA, IMÓS ALÓ.

LA PASTORETA é unha canción infantil coa que nenos e nenas cataláns levan xogando á roda desde antigo.

Velaí a partitura

A letra en catalán

A letra en galego

A versión para frauta doce

Unha versión divertida e marchosa

Unha versión tradicional

 

O BOSQUE MUSICAL de ÁRBORES XENEALÓXICAS

Tódolos anos percorremos un frondoso BOSQUE MUSICAL plantado polo alumnado de 5º de Ed. Primaria e as súas familias. 

O proceso empeza en Decembro, cando arrinca a convocatoria e hai que escomenzar a organizar o traballo de investigación. Remata en Febreiro, xusto despois do Entroido, coa presentación dos resultados obtidos. 

Cada alumno/a haberá de elaborar a súa "Árbore Xenealóxica Musical", indagando nos gustos musicais dos seus familiares. 

Bases:

• Un mínimo de tres xeracións, sen límite de integrantes
• Gravacións ou enlaces das obras incluidas (para xustificar telas escoitado)
• Elaboración "coidada" dunha presentación plástica da Árbore Xenealóxica Musical Familiar nun tamaño A3
• Presentación individual da Árbore ao grupo clase,  explicación dos detalles do proceso e audición de obras seleccionadas (a máis rara, a máis interesante, a que máis nos gusta...

Velaí queda un vídeo para que disfrutedes dun paseo polo noso bosque

WORLD MUSIC TOUR: MOLDAVIA. Aprendendo ruso con Anghelina e Masha.

Anghelina Malachli engaiolounos coa música de MOLDAVIA, o país da súa familia.

Recitounos un poema en ruso e disfrutamos moito cunha das súas cancións favoritas:

"Tuki tuki" interpretado por Kristal
 

цуки цуки кристалл

Tróuxonos un libro no que poidemos descubrir un dos seus contos preferidos: as aventuras dunha cativa que atopa unha casa no bosque na que vive un oso moi especial. Leeunos algunhas páxinas e foi ben interesante porque non entendiamos nada do que dicía. Ademais aprendimos que o ruso escrébese cunhas letras ben raras que lle chaman "alfabeto cirílico". 

A pequena do conto chamábase Masha e na rede atopamos distintos vídeos de "Masha e o oso"... Estupendo! 

Escollemos un deles porque é unha aventura sobre música e os instrumentoa musicais. Como falan en ruso, Anghelina foinos traducindo o que dicían as persoaxes.

Nestroutro, Masha e mailo Oso enrédanse coa música electrónica e o rock

 

Na biblioteca da nosa Aula de Música descubrimos un conto popular ruso que narra a historia dun neno que se atopa cunha bruxa que vive na ribeira do río onde el vai pescar... Escoitando o CD aprendimos unha antiga canción rusa e coñecimos dous instrumentos moi peculiares: a balalaika e o acordeón.

BALLET. A MORTE DO CISNE

O ballet clásico é unha das modalidades de danza máis complexas. Non só as coreografías, senón os movementos do corpo están perfectamente establecidos. Imos averiguar algo sobre o ballet:

 que é o ballet

 Os movementos básicos

E as posicións básicas

Os bailarines e bailarinas han de traballar moitísimo para conseguir a perfección e exactitude dos seus movementos. Hai compañías, ademais de maravillarnos coa beleza dos seus corpos en acción, sorpréndennos coa imaxinación, a creatividade e o humor das suas montaxes. Velaí unha das mellores.

A MORTE DO CISNE. BALLET DO TROCADERO

PAS DE QUATRE

No seguinte vídeo, a bailarina leva zapatillas cun artiluxio electrónico que, en contacto co chan, rexistra a presión e os movementos. Deste xeito consegue "debuxar" as suas pegadas.

Debuxando a danza

A coreografía visualiza a música... as distintas músicas...
Bach + Sting + danza

Bach + Duato + danza

REFUGALLO SONORO 2017

Velaí queda a "memoria visual" dos instrumentos que construiron EN FAMILIA o alumnado de 4º e 6º de Ed. Primaria. Grazas pola estupenda acollida deste proxecto que somentes pretende sensibilizar sobre dúas premisas:

* O mundo sona, e cada quén haberá de procurar os instrumentos, as melodías e as armonías da súa música.

* Viviremos mellor se aplicamos a imaxinación e a creatividade en recuperar o que desprezamos.

 PICA NA IMAXE

 Ou pica aquí:   Refugallo 2017 

PETAR, GOLPEAR, BATER, RAÑAR, SACUDIR... CON ODAIKO

Petar, golpear, rañar, bater, sacudir, chocar... son algunhas das moitas cousas que fan os rapaces de ODAIKO no escenario. Con eles descubrirás a enorme familia da PERCUSIÓN.

O teu corpo é música

A pel sona cando vibra

Tubos de plástico que cantan

A música tradicional sona doutro xeito

CANTIGAS VELLAS para rimar, afinar e xogar.

As cantigas que velaí deixo escoiteillelas e aprendinnas da miña nai,  e ela escoitoullelas e aprendeunas da súa... En castelán ou"galeguizadas" son cantigas para xogar.

A mesma melodía, con pequenas variacións de ritmo atendendo ao texto, é un xogo que combina atención e coordinación motriz: "ANTÓN PIRULERO". 

A persoa que dirixe o xogo (a nai) canta e acompáñase de movementos que recorden actividades (clavar, pintar, coser, tocar distintos instrumentos, plantar, cortar...). O grupo haberá de imitar os acenos, que a nai irá cambiando. A "nai" vixiará que sexan exactos. No caso de trabucarse repetidamente haberá que "pagar a prenda" que o grupo decida.

Velaí unha versión "pop"

Para xogar cos nomes e virar "na roda" vai a cantiga "JOSÉ SE LLAMABA EL PADRE".

Luis - Luisa

Manuel - Manuela

Ramón - Ramona

Juan - Juana

Pedro - Petra

Collidos das mans, o grupo xira nunha roda levando o pulso nos pés e cambiando a dirección do xiro en cada "nova familia".

Velaí queda a versión de Rosa León nos anos 80.

"A MI BURRO" é unha canción para xogar coas rimas, o movemento e a memoria. Aprendido o ritmo e a melodía, proporemos ao noso alumnado inventar a letra da canción. Haberá que buscarlle o xeito e completar cada estrofa. Faremos unha relación de "partes do corpo" e iremos completando a canción. Para cada estrofa engadiremos un aceno de xeito que, ademais de axudarnos a recordar o texto configure unha "coreografía".

Garganta - rodillas - nariz - orejas - barriga - dientes

 Velaí distintas versións. Intenta identificar en que se diferencian da que nos aprendimos.

Versión acústica

Versión rítmica

WORLD MUSIC TOUR: CANADÁ nunha canoa

Desde o Atlántico ata o Pacífico, inmensos bosques, centos de lagos, incontables rios e regatos, enormes cadenas montañosas...  Canadá, o segundo país máis grande do mundo, onde viviron durante milenios poboacións indíxenas ata que expedicións francesas e inglesas ocuparon o territorio.

Imos disfrutar desta natureza tan salvaxe cunha viaxe en canoa.

Comezamos por interpretar distintos ESQUEMAS RÍTMICOS.

A - Estalando os dedos

B - Palmadas

C - Nos muslos

D - Cos pés

O esquema completo será  A B C D

Unha vez aprendido farémolo en CANON a 2

A B C D

           A B C D

Presentamos o texto en inglés

My paddle's keen and bright

flashing with silver,

follow the wild goose flight,

dip, dip and swing.

Meu remar é firme e luminoso,

resplandecente como a prata, 

segue o vóo dunha pantasma, 

entra e abanéase.

E tamén a MELODÍA:

E un OSTINATO

 

Podemos propor ao alumnado inventar unha nova letra.

"Vou río abaixo nunha canoa,

o vento zoa ó meu carón,

montañas brancas, e verdes leiras

todo é silencio en derredor"

E para remate final, interpretemos a CANOE SONG cos instrumentos da aula.

POBRE CLEMENTINA, outro conto para cantar

Que pasa coas historias despois de "e comeron perdices"?

Adela Turin e Nella Bosnia narran como as tartarugas Arturo e Clementina coñécense, namóranse e... a vida vai pasando.

Este é un dos "contos con cantos" que nos encantan e disfrutamos na aula de música desde hai moitos anos.

Aprenderemos a melodía de Vicente Gil recollida nun libro de texto para 6º curso da Ed. SM. Convertirémola nun retrouso co que fiaremos toda a historia.

Para rematar a historia temos duas estrofas máis que cantamos coa mesma melodía.

Se queres lembrar a melodía pica  AQUÍ

E si queres escoitar o conto narrado polo alumnado dunha escola pica na imaxe.

REFUGALLO SONORO

Remata Xaneiro e, desde hai algúns cursos, ábrese a convocatoria do REFUGALLO SONORO. O alumnado de cuarto e de sexto empezan a darlle voltas e máis voltas aos seus miolos. Remexen no faiado, no alpendre, no garaxe, nas lacenas, no alto dos armarios, buscan e rebuscan materiais para construir  o seu INSTRUMENTO MUSICAL.

Velaí algunhas ideas

Velaí a ficha que haberedes de completar para preparar o proxecto. Lembrade que é IMPRESCINDIBLE presentar a ficha ANTES de construir o instrumento.

WORLD MUSIC TOUR. MEDITERRANEO

 ALEPO, SIRIA

ANTES DE DESPOIS

ILLAS GREGAS

NALGÚNS CURRUNCHOS DE TURQUÍA, GRECIA E OS BALCÁNS

NALGÚN ESTUDO DE GRAVACIÓN CATALÁN

MEDITERRANEO
(Joan Manuel Serrat)

Quizás porque mi niñez
sigue jugando en tu playa
y escondido tras las cañas
duerme mi primer amor,
llevo tu luz y tu olor
por dondequiera que vaya,
y amontonado en tu arena
guardo amor, juegos y penas.
Yo, que en la piel tengo el sabor
amargo del llanto eterno
que han vertido en ti cien pueblos
de Algeciras a Estambul
para que pintes de azul
sus largas noches de invierno.
A fuerza de desventuras,
tu alma es profunda y oscura.
A tus atardeceres rojos
se acostumbraron mis ojos
como el recodo al camino.
Soy cantor, soy embustero,
me gusta el juego y el vino,
tengo alma de marinero.
Qué le voy a hacer, si yo
nací en el mediterráneo.
Y te acercas, y te vas
después de besar mi aldea.
Jugando con la marea
te vas, pensando en volver.
Eres como una mujer
perfumadita de brea
que se añora y que se quiere
que se conoce y se teme.
Ay, si un día para mi mal
viene a buscarme la parca,
empujad al mar mi barca
con un levante otoñal
y dejad que el temporal
desguace sus alas blancas.
Y a mí enterradme sin duelo
entre la playa y el cielo...
En la ladera de un monte,
más alto que el horizonte.
quiero tener buena vista.
Mi cuerpo será camino,
le daré verde a los pinos
y amarillo a la genista.
Cerca del mar porque yo
nací en el mediterráneo.